Ekstremum

Ostatnio wszystko, co się u nas dzieje, dzieje się bardzo intensywnie i przychodzi znienacka. Począwszy od pogody, która zmienia się jak się jej podoba i to od skrajności w skrajność (albo leje deszczem albo żar leje się z nieba) po to, co ma miejsce na podwórkach. Wychodzimy raz i jest nie do zniesienia – przynajmniej dla mnie. Wracam cała opluta, zmęczona rozdzielaniem kłócących i plujących się dzieci, rzucających w siebie czym popadnie – łącznie z kamieniami czy szkłem. Wracam wyzuta z energii, zmęczona psychicznie, fizycznie i wcale nie mam ochoty pojawiać się tam ponownie. A nazajutrz inne podwórko. I kolejna skrajność. Tym razem musimy chwilę na dzieci poczekać, po chwili zjawia się pierwszy „uczeń” Szkoły Mobilnej. Tym razem dzieci jest mniej, jest czas na pracę indywidualną, rozmowy, taki spokojny leniwy dzień. A co czeka nas dziś….